Op 12 oktober was het dan zover, de laatste beslissende wedstrijd op het “TT-Circuit van Assen”. Deze dag zal bepalend zijn wie zich tot de kampioen van de “Sport600” klasse mocht benoemen van 2020. Het gevecht zou zich voorgaan doen met name tussen Tim van den Boomgaard en mijzelf, ons netto punten verschil bedroeg wel geteld twee punten.

Hoe de dag verliep:
Aangezien mijn monteur en goede vriend Kevin Bergman en ik de dag van te voren bij teamgenoot Ramon Hofstede zijn blijven slapen, waren we maar 15 minuten van het circuit verwijderd. Door de rit de dag van te voren te doen konden we redelijk uitslapen en om wat later richting het circuit te gaan. Aangekomen hebben we ons ingeschreven en hebben we de motor laten keuren.

Training:
Wat was het toch onwijs nat in Assen, dit betekende regenbanden. Geluk bij een ongeluk had ik vorige week bij een instructeur dag les moeten geven in de stromende regen, de motor had ik daardoor nog met de juiste banden in de box staan. De training verliep vrij rustig, wat er in mijn hoofd om ging was dat we het rubber onder moesten houden. De resultaten waren matig maar dit was niet gek aangezien ik niet heb aangezet om een echt snelle ronden te rijden.

Kwalificatie:
Twijfelende weersvoorspellingen en een opdrogende baan maakte ons aan het twijfelen, wat we moesten doen met betrekking tot de banden keuze? Gekozen om een nieuw set regenbanden te steken om enkele snelle ronden te zetten om voor mijn concurrent te komen op de startgrid was het plan. Na nieuwe banden gestoken te hebben en het tijd was om te rijden bleek dit een twijfelachtige keuze te zijn aangezien er flinke droge sporen op de baan waren ontstaan, hierdoor was er veel beweging in de voorkant van de motor. De beweging in de voorkant van de motor was nog niet het ergste, één ding wat je altijd moet doen, je bandendruk meten! Ooh, wat was ik stom om dit niet te controleren. Gelijk in me out-lap weer naar binnen gegaan om met enige stress aan de slag gegaan om de banden op de juiste druk te krijgen. Na een het verliezen van +/- 8 minuten zijn we weer met de out-lap begonnen. De bike voelde totaal niet goed aan door de nog verder opdrogende baan die inmiddels voor 90 procent droge sporen bevatten. Na de out-lap ben ik gaan aanzetten met het idee in de 2e of 3e ronden een snelle tijd neer te zetten. Aangezien er geen tijd meer te verliezen was ben ik in mijn eerste ronden direct gaan aanzetten, dit was maar goed ook. In de 2e ronden zat ik goed onder mijn tijd van de voorgaande ronde. Een rijder voor mij stapte af met een nare high-sider, dit met een snelheid van +/- 150 km p/u. Een gele vlag had deze crash als gevolg maar veranderde helaas al snel in een rode vlag, de sessie werd hierdoor vroegtijdig afgebroken. Helaas kon ik door het afbreken van de sessie geen snellere tijd neerzetten en bleef steken op een 4e tijd. Gelukkig voor mij bleef mijn concurrent steken op een 6e tijd.

Race 1:
Wederom tot op de laatste seconden hebben we gewacht met onze banden keuze. Aangezien het wederom begon te regenen en er een deel van het circuit toch nat werd begonnen de twijfels toe te slaan. Na het kijken van buienradar heb ik er voor gekozen niet meer over te gaan op regenbanden en ben ik op semi slicks blijven staan voor de eerste race. We gingen de baan op voor de eerste race. De spanning in mij was hoog. Eenmaal op de startgrid staande, knop om en gaan, we hebben iets te bewijzen! Een motor is het halve werk de rijder doet de rest. Met de toch minst snelle fiets in het veld kwamen we goed uit de startblokken en zijn we de hele wedstrijd goed constant geweest. We hebben de race netjes, met wat extra veiligheid marge ingecalculeerd, netjes op een 3e plek gefinisht. De voorsprong van één positie op mijn grote concurrent zorgde voor een extra punt marge voor de laatste race, positief dus.

Race 2:
Wat een spanning, de laatste race van het seizoen, de laatste kans om te bewijzen dat je die beker verdiend. Daar gaan we dan, nadat ik mijn concurrent nog een boks heb gegeven om hem succes te wensen ben ik doorgerold naar mijn plek op de grid, dit moet hem gaan worden. De rode vlag gaat omhoog, lampen gaan aan en weg zijn we. Met een redelijke start bleef ik voor mijn concurrent en ben ik mijn rondes gaan rijden, in mijn achter hoofd “HOU HET RUBBER ONDER!!” zat er toch wel zeker een hoop spanning in mijn lijf. Na vier rondes bij het opkomen start/finish toch maar even achterom kijken waar mijn concurrent zie bevindt. Aiiii, die Tim zit wel heel erg dicht achter me, één foutje en hij zou mij voorbij komen. Gelukkig voor mij was de marge op mijn concurrent groot genoeg om achter Tim te eindigen, mocht Tim voor mij eindigen is er nog geen man overboord. De voorsprong is drie punten op hem, dit houdt in dat ik dus twee plekken achter Tim kan eindigen zonder het kampioenschap te verliezen. Zoals jullie begrijpen was dit niet mijn plan en besloten het tempo te verhogen, daar gaan we gas erop. “Beter Save Than Sorry”, uiteraard hield ik een stukje marge voor mezelf om niet op het limiet te rijden van wat de motor en ik samen konden. Wat duurden die laatste twee ronden lang!!!! Aangekomen in de laatste ronden wetend als ik zo finish dat we het met z’n alle hebben geflikt, het kampioenschap! De laatste vier ronden kon ik steady 1.54 rijden en daarmee kon ik een gat slaan van zeven seconden bij het passeren van de finish, wat een feest was dat! Voor het passeren van de finish lijn stond ik al op de motor om het feestje op te starten, o o o wat was ik blij. Op de baan kwamen de felicitaties al van de mederijders maar de mooiste was van mijn directe concurrent Tim, wat hebben wij gevochten maat, wat ben ik jou dankbaar voor dit sportieve seizoen, Thanks!!!

Na eerst een feestje met mijn trotse pa konden we door naar het paddock waar al mijn vrienden, waar er overigens nog een paar twee uur van in de auto hebben gezeten om op tijd te komen voor de finale race, en ook sponsor MotorSocial al stonden te wachten om dit met elkaar te vieren. Dag resultaat P3 en Kampioen over het volledige seizoen, wat een feest, ik zeg tijd voor een drankje!

Wat ben ik jullie allemaal verschrikkelijk dankbaar voor dit onwijs mooie jaar! Zonder jullie had ik het dit jaar zowel financieel als metaal niet gered, racen doe je als team en daar hebben jullie allemaal op jullie eigen manier aan bijgedragen. Het weten dat jullie achter mij staan heeft mij het extra setje gegeven om mezelf en mijn doelen te overtreffen.
Hieronder een paar doelen die waren gesteld:

• Sport600 gaan rijden met een resultaat in de top10 in het eind klassement. Is geworden P1
• Nieuwe Pr van 1.56 hoog rijden. is geworden 1.54 laag, waar zeker meer in had gezeten als ik niet op save was gaan rijden de laatste wedstrijd
• Steady 1.59 kunnen rijden. is geworden 1.54

Ik wil een ieder van jullie nogmaals bedanken voor jullie support op wat voor manier dan ook.